Herbata Oolong Se Chung

Nazywana jest również se zhong. Pochodzi z prowincji Fujian, leżącej na południowym wschodzie Chin.

Oolongi to herbaty półfermentowane, dlatego nie zalicza się ich ani do herbat zielonych, ani czarnych, ani czerwonych. W Chinach nazywane są herbatami niebieskimi lub turkusowymi. Liście przeznaczone na herbatę oolong pochodzą z pododmiany krzewu <em>Camelia sinensis</em> o nazwie oolong, który uprawiany jest w chińskich prowincjach Fujian i Guangdong oraz na Tajwanie.

Produkcja oolongów łączy w sobie etapy wytwarzania czarnej i zielonej herbaty. Świeżo zebrane liście poddaje się najpierw więdnięciu na słońcu, a następnie pozostawia w bambusowych koszach do krótkiej fermentacji. Liście sprawdza się co 1-2 godziny i podrzuca, aby tlen docierał do liści równomiernie. W odpowiednim momencie przerywa się fermentację za pomocą prażenia liści w wysokiej temperaturze. Liście są potem zwijane lub formowane w bryłki, a na końcu suszone.

Od długości fermentacji zależy rodzaj oolonga oraz jego smak. Krótko fermentowane oolongi są zbliżone aromatem do herbaty zielonej, bardziej kwiatowo-owocowe w smaku. Oolongi dłuższej, tzw. wyższej fermentacji mają „gęstszy” smak, w którym wyraźnie czuć aromat prażenia i nuty drzewne. Oferowany przez nas oolong se chung należy do oolongów wyższej fermentacji. Można to rozpoznać nie tylko po smaku i aromacie, ale także po wyglądzie zaparzonych liści, których powierzchnia jest bardzo ciemna, w przeciwieństwie do liści oolongów niższej fermentacji, których liście są jaśniejsze i bardziej zielone.

Przed zaparzeniem herbaty oolong warto przepłukać krótko liście wrzącą wodą, aby pobudzić je do rozwinięcia się.

Pierwsze zalanie tej herbaty natychmiast wyzwala z liści zapach prażonych migdałów lub pieczonego chleba. Smak naparu jest przyjemnie orzechowy, mało cierpki, a po przestygnięciu nieco słodkawy. Kolor naparu jest bursztynowy. Kolejne zaparzenie pogłębia smak i zapach naparu, w którym obok aromatu prażenia pojawia się zapach trawnika po deszczu i ciężkie, drzewne nuty. Napar po trzecim zaparzeniu nie traci na intensywności. Smak pozostaje głęboki i doskonale zrównoważony. Czwarte i piąte zaparzenie daje napar wciąż zaskakująco wyrazisty. Jego kolor nie blednie, podobnie jak smak i zapach. Dopiero ostatnie dwa zaparzenia są nieco łagodniejsze. Warto do nich dotrzeć, aby poczuć miękkość i subtelność, jaką pozostawiają ostatnie nuty tej „ciężkiej” herbaty na języku.